दुइ हजार वर्षअगि एउटा दुर्गम गाउ“मा एउटा निम्न स्तरकी स्त्रीबाट प्राकृतिक नियम विपरीत एउटा बालकको जन्म भयो । उहाँ अर्को गाउँमा हुर्कनुभयो जहाँ उहाँले सिकर्मीको रूपमा काम गर्नुभयो । उहाँ गरिबीमा बाँच्नुभयो । आफू बाँचेको मुलुकको सीमाना उहाँले जीवनमा एक पटक मात्र पार गर्नुभयो । उहाँसँग न धनसम्पत्ति थियो न ता प्रभावशाली व्यक्तित्वहरूले गर्ने कार्यहरू नै उहाँले गर्नुभयो । उहाँका नातेदारहरू विशिष्ट थिएनन् । आफ्नो शिशुवस्थामा उहाँले राजालाई भयभीत पारिदिनुभयो । आफ्नो बाल्यावस्थामा उहाँले डाक्टरहरूलाई दङ्ग पारिदिनुभयो । आफ्नो प्रौढावस्थामा उहा“ले प्राकृतिक नियममाथि शासन गर्नुभयो । उहा“ले पानीलाई दाखमद्यमा परिणत गरिदिनुभयो । शैतानद्वारा परीक्षित हुनुभए तापनि उहा“ले कहिल्यै पाप गर्नुभएन । चिकित्सशास्त्र अध्ययन नगरीकनै उहाँले बिरामीलाई निको पार्नुभयो, अन्धोलाई दृष्टि दिनुभयो, बैरोलाई सुन्ने बनाउनुभयो, कुष्टरोगीलाई चङ्गाइ गर्नुभयो, लङ्गडोलाई हिँड्न सक्ने बनाउनुभयो तरै पनि त्यसको सट्टामा उहाँले एक पैसा कसैबाट लिनुभएन ।
उहाँले कहिल्यै विवाह गर्नुभएन । आफ्नो जन्मस्थलबाट उहाँले कहिल्यै २०० माइल भन्दा बढी यात्रा गर्नुभएन । उहाँ करिब ३३ वर्षको मात्र हुनुहुँदा दुर्इ जना डाँकूहरूको बिचमा उहाँलाई क्रूसमा मृत्युदण्ड दिइयो । उहाँलाई मृत्युदण्ड दिनेहरूले उहाँको सम्पत्तिको नाउँमा रहेको एउटै मात्र टुक्रा अर्थात् वस्त्रको लागि गोला हाले । उहाँलाई जुन चिहानमा गाडियो त्यो उहाँको आफ्नो थिएन । तिन दिनपश्चात् यी मानिस मृतकहरूबाट बौरी उठ्नुभयो । यसरी मृतकहरूबाट बौरी उठी आफूले दाबी गरेजस्तै परमेश्वरले पठाउनुभएको मुक्तिदातासाथै परमेश्वरका अवतारी पुत्रको रूपमा आफैलाई प्रमाणित गर्नुभयो ।
उहाँले कहिल्यै एउटै पुस्तक लेख्नुभएन तथापि उहाँको विषयमा लेखिएका पुस्तकहरू यति धेरै छन् कि कुनै पनि देशको सम्पुर्ण पुस्तकालयहरूमा ती अटाउँदैनन् । उहाँले कहिल्यै गीतको रचना गर्नुभएन तरै पनि सारा गीतहरूको लागि चाहिने विषयवस्तुभन्दा उहाँले बढी विषयवस्तु जुटाउनुभयो । उहाँ कहिल्यै सेमिनारी वा कलेजमा जानुभएन न ता उहा“ले कुनै कलेजको स्थापना गर्नुभयो तथापि उहाँले यति धेरै विद्यार्थीहरूको उत्पादन गर्नुभयो कि अन्य सबै कलेजका विद्यार्थीहरू एकत्रित गर्दा पनि तिनीहरूले घमण्ड गर्न सक्दैनन् । उहाँले कुनै सेनालाई सैनिक तालिम दिनुभएन, न सिपाहीलाई भर्ना लिनुभयो न ता आफैले बन्दुक चलाउनुभयो तथापि उहाँको आज्ञामा जति व्रि्रोहीहरू स्वेच्छाले समर्पित भए त्यति अन्य कुनै अगुवाको आज्ञामा भएको छैन । उहाँले कहिल्यै मनचिकित्सको अभ्यास गर्नुभएन तथापि सबै डाक्टरहरूले भन्दा उहाँले टुटेको हृदयलाई बढी निको पार्नुभयो ।
ग्रीस र रोमका विगतका घमण्डी राजनीतिज्ञहरूका नामहरू आए र गए । विगतका वैज्ञानिक, दर्शनशास्त्री र इश्वरशास्त्रीहरूका नामहरू आए र गए तर यस मानिसको नाम झन्झन् वृद्धि हुँदै गइरहेको छ । उहाँको क्रूसारोहणको दृश्य र आजको पुस्ताबिचमा दुइ हजार वर्षको अन्तर भए तापनि उहाँ अझै जीवित हुनुहुन्छ । हेरोदले उहाँलाई मार्न सकेन न ता चिहानले उहाँलाई रोक्न सक्यो ।
दुर्इ सहस्राब्दी बितिसकेको छ । आज पुनरुत्थान हुनुभएका प्रभु येशू ख्रीष्ट मानव जातिको मुख्य व्यक्तित्व हुनुहुन्छ । उहा“को जन्मले अङ्ग्रेजी पात्रोलाई इतिहासको दुइ भागमा विभाजन गर्छ । विश्वका विकसित देशहरूमा प्रत्येक हप्ताको एक दिन उहाँको सम्झनाको निम्ति छुट्टयाइन्छ । संसारभरि नै प्रत्येक वर्ष उहाँको जन्म र पुनरुत्थानको उत्सव मनाइन्छ । इतिहासमा अन्य कुनै व्यक्तिको जीवनी वा घटनाले भन्दा यस मानिसको जीवनीले गीत, पुस्तक, कविता र चित्रहरूको विषयवस्तुको लागि बढी सामग्रीहरू उपलब्ध गराएको छ । हाम्रो लागि जीवन अर्पण गर्नुहुने यस मानिसको सम्झनामा हजारौ“ क्याम्पस, अस्पताल, अनाथालयसाथै अन्य संस्थाहरू स्थापित गरिएका छन् ।
Discussion about this post